Reeds in 1992 lanceerden de Leuvense Groenen het idee van een herinvoering van een tram. De motivatie was toen om op tijd een stap verder te denken dan de bussen. Toen zegden we dat het verwachte succes van de bussen op een bepaald moment tot overlast zou beginnen leiden.
Om te voorkomen dat mensen zich zouden gaan keren tegen het openbaar vervoer op zich, is het nodig om aan de volgende fase te beginnen denken. Hoe kunnen we dwars door het stedelijk gebied een hoogkwalitatieve openbaarvervoersas uitbouwen die een hoge kwaliteit, frequentie en capaciteit kan garanderen, zonder de hinder die zware bussen met verbrandingsmotoren genereren? Deze vraag blijft politiek erg belangrijk, ook als men niet op korte termijn gewonnen is voor een oplossing via een tram.
De voorbije jaren onderzocht de provincie al de mogelijkheid van een soort tram, die door zou kunnen lopen tot aan de rand van Brussel. In het mobiliteitsplan van de stad Leuven kiest men nog niet voor dit soort oplossing. Er wordt – op papier alleszins – wel overwogen een tram aan te leggen om één industrieterrein te ontsluiten. Dat is alleszins een zinloos idee.
Het idee van duurzame oplossingen die een volgende fase van de organisatie van het openbaar vervoer in het stedelijk gebied uittekenen, verdient meer aandacht dan de botte afwijzing ervan door het huidig stadsbestuur.
Een hernieuwde uitwerking van onze ideeën, zoals we die enkele jaren geleden presenteerden, kun je hier vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten